کد مطلب:90406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148

هارون بن عنتره گفت: پدرم گوید علی علیه السلام را در خورنق دیدار نمود در حالی كه پارچه ی كهنه ای به خود پیچیده بود، به او گفتم: یا امیرالمومنین، خداوند برای تو و اهل بیتت در این مال (بیت المال) حقی در حد شان آنها قرار داده است، چرا اینگونه به خود سخت گرفته اید؟ فرمود: از اموال شما مردم چیزی نیندوخته ام تا از آن استفاده كنم، این قطیفه ای كه اكنون به تن دارم، از مدینه با خود آورده ام و جز این چیزی در اختیار ندارم «و خرج یوما و علیه ازار مرقوع فعوتب علیه، فقال: یخشع القلب بلبسه و

[صفحه 408]

یقتیدی به المومنون اذا رآه علی»: روزی علی علیه السلام در جمع مردم در حالی كه لباس وصله داری به تن داشت حضور یافت، با لحنی عتاب آمیز به حضرتش گفته شد، پوشیدن این نوع لباس، از شان شما والی مسلمانان به دور است، باید لباس ارزنده ای بپوشید. فرمود: پوشیدن این لباس، علاوه بر اینكه قلبم خاشع می شود، مومنان با دیدن این لباس به من اقتدا خواهند كرد و فكر تجمل گرایی به خود راه نمی دهند.

اربلی صاحب كشف الغمه و ناقل این دو حدیث، می گوید: فضایل و مناقب این بزرگ مرد، از شماره بیرون و از ستارگان افزونتر و از روشنایی روز آشكارتر است، زهد واقعی و ورع بی نظیر و عبادت بی مانند تنها در قاموس زندگی او باید یافت. این سیره ی زاهدانه نه تنها در او، بلكه در وجود اولاد و ذریه ی او نیز مشهود است، سپس شعری از زبان یكی از علویان نقل نموده كه می گوید:

عتبت علی الدنیا و قلت الی متی
اكابد عسرا ضره لیس ینجلی

اكل شریف من علی جدووه
حرام علیه الرزق غیر محلل

فقالت نعم یابن الحسین رمیتكم
بسهم عنادا حین طلقنی علی

دنیا را سرزنش نموده گفتم: تا به كی با سختیهای صعب العلاج دست به گریبان باشم.

آیا هر فرد شریفی كه اجداد و فرزندان علی هستند، باید از رزق حلال محروم بمانند؟

دنیا در جوابم گفت: آری فرزند حسین، شما را به تیر عناد و دشمنی در آن زمانی كه علی مرا طلاق داده، نشانه گرفته ام و هرگز، دشمنی من با شما پایان ندارد و تمام نخواهد شد.

[صفحه 409]

صفحه 408، 409.